Recensie: Sluit mijn ogen

Titel: Sluit mijn ogen
Auteur: Sophie McKenzie
Uitgever: Bruna
Verschenen: maart 2014
ISBN: 978 94 005 0253 6

Sluit mijn ogen, is de eerste volwassen thriller van Sophie McKenzie. Van haar Young Adult boeken zijn er inmiddels bijna een miljoen verkocht.
Voor mij was het de eerste keer dat ik iets van deze schrijfster las, maar zeker niet de laatste!

Acht jaar geleden hebben Gen en haar echtgenoot Art hun dochter Beth tijdens de geboorte verloren. Art heeft zijn leven weer op kunnen pakken en een succesvolle carrière opgebouwd. Gen heeft Beth nog niet los kunnen laten en is haar vat op het leven deels kwijt.
Totdat er op een dag een onbekende vrouw op hun stoep staat die beweert dat Beth nog in leven is. Gen weet niet wat ze moet geloven. De hoop dat haar kind nog in leven kan zijn is moordend. Ondanks de waarschuwingen van Art en vrienden gaat Gen op zoek. Ze moet gewoon weten wat de waarheid is. Ze voelt een nieuwe kracht en vastberadenheid die haar steunt in haar zoektocht. Deze kracht heeft ze hard nodig want al snel slaat haar hoop om in angst en achterdocht. Wie kan ze nog vertrouwen? Waarom ontmoedigt Art haar om de dood van hun dochter te onderzoeken?

Als ik Sluit mijn ogen met één woord zou moeten omschrijven dan wordt dat Leesplezier: Alles werkt mee om te kunnen genieten van dit boek.
De lay-out en het lettertype zijn duidelijk en dat leest erg prettig. Het onderwerp is erg pakkend, je moet er toch niet aan denken dat zoiets bij jou gebeurd... Door de meeslepende schrijfstijl zit je meteen in het verhaal en leef je intens mee met de hoop en twijfels van Gen.
Het verhaal is in de ik vorm geschreven en wordt verteld door Gen. Ze weet overtuigend duidelijk te maken waarom ze niet anders kan dan op zoek te gaan naar de waarheid. Zelfs als ze gaat twijfelen en tegen haarzelf zegt dat ze stom bezig is en vast gek is zet ze toch door. Als lezer begrijp je dat en je wil vooral verder lezen om erachter te komen of Beth nog leeft.
Het is een mooie mix van een moeder die op zoek is naar haar kind en een spannend verhaal vol wendingen. Als Gen meer te weten komt wordt het boek steeds spannender en tegen het einde is het zelfs razend spannend. Ook dit is een reden om steeds maar door te lezen. Ik heb het boek dan ook heel snel uitgelezen.
Tijdens het lezen had ik zo mijn vermoedens over de toedracht. Een deel bleek te kloppen maar niet alles. Dat een deel klopt is geen minpunt omdat ik regelmatig heb getwijfeld aan mijn vermoedens en het meedenken en puzzelen een van de leuke dingen aan dit boek is. De schrijfster weet haar lezers moeiteloos te manipuleren en geeft hints en aanwijzingen die naar verschillende scenario's wijzen.

Niet alleen Gen is aan het woord in het boek. Er zijn ook cursief geschreven tussenstukjes die ook in de ik vorm geschreven zijn. Het lijkt door een kind geschreven te zijn, en je wil weten wie het is en wat het verband met Gen is. Pas op het einde, na spannende gebeurtenissen en schokkende onthullingen wordt dit duidelijk. Dan blijkt dat deze tussenstukjes tot een apart en onverwacht einde hebben geleid. Het past goed binnen het verhaal maar voor mij had dit niet gehoeven.
Veel meer kan ik er niet over zeggen zonder belangrijke spoilers weg te geven.

Van Sluit mijn ogen kan ik niet zeggen dat het veel diepgang heeft en als je erover nadenkt is het niet heel geloofwaardig. Maar dat maakt niet uit omdat de schrijfster je tijdens het lezen helemaal weet mee te slepen en overtuigen.

Labels: ,