De stilte van Thé
Sophie Keller is geslaagd in het leven. Ze is een succesvol journalist en een kopstuk in de t.v. wereld. Samen met haar partner Baauwe woont ze in een mooie poldermolen. Sophie is tevreden met haar leven en is er trots op dat ze de pijn en de schaamte over haar afkomst al meer dan twintig jaar achter zich gelaten heeft. Zij heeft het verleden de rug toe gekeerd en op eigen kracht wat van haar leven gemaakt.
Tot ze voor haar werk een rapportage moet maken over een adoptierechtszaak en dit pijnlijke herinneringen bij haar oproept. Het is alsof er een dam doorgebroken is en alle pijnlijke en diep weggestopte herinneringen haar nu overspoelen.
Ze denkt terug aan het grote katholieke plattelandsgezin waar ze omringt door familie opgroeide met een strenge vader en een liefdevolle moeder. Het gezin waarvan ze tot haar achttiende dacht bij te horen, maar waar zij het koekoeksjong was. Sophie was boos, verdrietig en geschokt toen ze op haar achttiende hoorde dat niet Toosje haar moeder was maar de onbekende tante Thé. Thé, haar biologische moeder, heeft Sophie achtergelaten en in een klooster de zwijggelofte afgelegd en nooit meer naar Sophie omgekeken.
Bij Sophie komt de vraag steeds weer boven die ze zolang weg gestopt had "Waarom? Waarom was er in jou leven geen plaats voor mij?"
Deze vraag beheerst haar leven zodanig dat ze instort en niet meer kan werken. Sophie duwt partner en vrienden van zich af en weigert professionele hulp. Sophie wil antwoorden van Thé, maar durft ze haar op te gaan zoeken? Ze weet niet wat ze erger zou vinden, nooit antwoorden krijgen of afgewezen worden. En stel dat Thé haar te woord wil staan zal Sophie dan met de antwoorden die ze krijgt kunnen leven.
Sophie mag dan een door de wol geverfde journaliste zijn. Nu is ze doodsbang en weet niet of ze ooit haar leven weer op kan pakken.
Thé en Sophie
Thé en Sophie zijn moeder en dochter maar hebben elkaar nooit gezien. Thé koos ervoor om haar dochter door familie op te laten voeden en het klooster in te gaan. Het was Toosje die voor Sophie zorgde als een ware moeder. Toch kon alle liefde die Toosje haar gegeven had niet opwegen tegen het gevoel dat ze verraden was. Sophie wil niets meer met haar familie te maken hebben, alleen nog met Toosje maar moeder noemt ze haar niet meer.
Het is een ontroerend en pakkend verhaal dat zonder enige vorm van vals sentiment op verschillende manieren verteld wordt. Er wordt gewisseld in tijd en in perspectief zodat je als lezer uiteindelijk het verhaal vanaf de jeugd van Thé tot de volwassen Sophie te zien krijgt.
Thé schrijft brieven aan haar zus die in het klooster is gegaan. De eerste brief schrijft ze in 1941 als ze nog een jong school kind is. Ieder jaar stuurt ze haar zus een uitgebreide brief. Het meisje en later de jonge vrouw uit de brieven komt warm, vrolijk en levendig over. Wat heel moeilijk te rijmen valt met de onverzettelijke non die weigert haar kind te zien. Je vraagt je tijdens het lezen af waarom deze vrouw voor het klooster koos en het lijkt gewoon niet te kloppen. En dan veranderen de brieven heel subtiel van toon en krijg je als lezer een kijkje in de gedachtes en beweegredenen van Thé. Wat niet betekent dat je haar keuze gaat goedkeuren maar er komt zeker een vorm van begrip. Dit weet indruk te maken en tijdens het lezen vond ik het heel triest voor Sophie dat zij deze brieven niet kon lezen.
Sophie
Sophie is een sterke krachtige en koppige vrouw die haar verleden rigoureus de rug toe heeft gekend. Het was voor haar de enige manier om met haar pijn en woede om te kunnen gaan. Nu komt alles weer boven en stort ze totaal in. In het begin van het boek zwijgt ze, kan ze niet meer praten want ze heeft haar partner en vrienden nooit de waarheid verteld over haar moeder. Ik weet niet hoe de auteur het doet maar ik kon de angst en de onmacht van Sophie tot in mijn botten voelen.
Later in het verhaal vertelt ze haar geheim maar blijft tobben, slaapt slecht en het gaat niet goed met haar. Haar baan en relatie lopen gevaar maar ze zit vast en ze komt er niet meer uit.
Sophie voelt zich geïsoleerd, alleen en daarom is het ook erg goed dat haar verhaal helemaal vanuit haar geschreven is. Zonder allerlei andere gebeurtenissen uit haar leven of omgeving. Op deze manier is het voelbaar hoe ze in een soort van vacuüm leeft.
Haar zoektocht naar antwoorden is boeiend en zo begrijpelijk, maar haar zoektocht naar wie ze is en wat familie voor haar betekent is prachtig.
Mooi verhaal en prachtig verteld
De brieven van Thé en het verhaal van Thé verhalen samen een mooi en verhaal waarin veel gebeurd en ook een stuk geschiedenis verteld wordt. Menselijke emoties, kracht en zwakheden worden eerlijk maar met meedogen neergezet. Thé en Sophie laten zichzelf maar ook de familie om zich heen tot leven komen. En beide verhalen zijn uniek en toch ook onverbrekelijk met elkaar verbonden door afkomst en familie. In het boek worden regelmatig pittige gesprekken gevoerd over o.a. het belang van afkomst t.o.v. opvoeding. Dit is niet alleen interessant om te lezen, het laat ook zien hoe dit Sophie helpt om haar weg in het leven weer terug te vinden.
De stilte van Thé is een mooi en goed opgebouwd verhaal dat ontroerend en indruk maakt. En dat ook nog eens prachtig geschreven is met een rijk en sfeer oproepend taalgebruik. Soms heb ik regels nog een keer gelezen omdat ze zo mooi van de pagina af leken te rollen.
 |
| Boekgegevens |
| Titel: | | De stilte van Thé |
| Auteur: | | Marie de Meister |
| Uitgever: | | Ambo-Anthos |
| Verschenen: | | Maart 2016 |
| ISBN: | | 9789026333521 |
|
|
Labels: 4.5 sterren, Recensie